.

نکات ضروری در اقدامات قبل از جراحی چاقی

عمل چاقی ، درمانی است که به منظور کم کردن وزن افراد صورت می گیرد و شامل انواع مختلفی نیز می باشد. رضایت بخش بودن نتیجه تنها به میزان تبحر پزشک وابسته نیست و اقدامات قبل از جراحی چاقی نقش مهمی را در این پروسه ایفا می کند. تمامی توصیه های لازم در جلسه مشاوره به بیمار توضیح داده خواهند شد ، اما باز هم خواندن چنین مقاله ای می تواند به افرادی که مایل به انجام این رویکرد هستند ، کمک بسیاری نمایند. دکتر برمک قلی زاده ، سعی داشته اند تمامی مواردی که باید در این مورد به یاد بسپارید را بیان نمایند.

 

اقدامات قبل از جراحی چاقی - دکتر برمک قلی زاده

 

اقدامات قبل از جراحی چاقی ؛ بررسی توسط پزشک

ارزیابی پیش از عمل باید همه‌ جانبه و یکدست باشد و توسط تیم پزشکی چند تخصصه شامل متخصصان غدد ، متخصصان تغذیه ، روانشناسان ، متخصصان بیهوشی ، پرستاران ، متخصصان قلب و پزشک جراح انجام شود. انجام مراحلی چند طی ارزیابی پیش از عمل منجر به حصول نتیجه مثبت پس از عمل خواهد بود.

به یاد داشته باشید مصرف هرگونه دارو مانند رقیق ‌کننده ‌های خون و حتی مکمل‌ ها و داروهای بی‌ نیاز به نسخه را به اطلاع پزشک جراح و بیهوشی برسانید.

تأییدیه پزشکی

پیش از انجام عمل جراحی کاهش وزن باید ارزیابی پزشکی کاملی از بیمار صورت بگیرد. این مورد از اقدامات قبل از جراحی چاقی شامل موارد زیر می شود :

  • پیشینه دقیق و معاینه فیزیکی به منظور برآورد توان جسمانی
  • بازبینی پیشینه پزشکی و جراحی فرد
  • بازبینی عوامل اجتماعی‌ روانی مؤثر بر روند کاهش یافتن وزن (وضعیت اشتغال، مسکن، تعداد افراد خانواده که با هم زندگی می ‌کنند)
  • چکاپ آزمایشگاهی و مقادیر تن‌ سنجی (قد، وزن و سایر اندازه ‌های بدن)

وضعیت توانایی فرد در انجام کارهای روزمره نیز باید به ثبت برسد زیرا به‌ طور مستقیم با نتایج به دست‌ آمده پیش از جراحی مرتبط است. همچنین بیمار به منظور انجام اقدامات قبل از جراحی چاقی ، باید آزمایشات مربوط به بیماری‌ های قلبی و آپنه انسدادی به هنگام خواب (وقفه‌ تنفسی در خواب) را انجام دهد. بیمارانی که نشانه‌ های آپنه دارند باید بیشتر بررسی شوند.

آزمایشات خون باید شامل آزمایش‌ های متابولیک جامع، شمارش کامل سلول‌ های خونی، مقادیر آهن، ویتامین ‌ها، فولات، تعیین گروه خونی، هموگلوبین A1C، و آزمایشات انعقادی باشد. انجام اندوسکوپی (EGD) یکی دیگر از مواردی است که باید قبل از جراحی انجام شود.

 

اگر  سوالی در مورد اقدامات قبل از جراحی چاقی دارید ، فرم زیر را پر کنید

 

آزمایشات تصویربرداری پیش از عمل

در مورد اینکه پیش از جراحی کاهش وزن چه نوع آزمایشات تصویربرداری (عکس رادیولوژی، هسته ‌ای، سونوگرافی یا ام ‌آر آی) باید انجام شود اتفاق نظری وجود ندارد. این امر بسته به این است که آیا بیمار مورد نظر قبلا این عمل ، یا هر جراحی دیگری که احتمالا آناتومی لوله‌ گوارش را دستکاری کرده باشد، انجام داده است یا خیر. انجام آزمایشات تصویربرداری از جمله اقدامات قبل از جراحی چاقی است و به جراح در تصمیم ‌گیری برای انتخاب نوع جراحی مناسب برای بیمار کمک می‌ کند.

در بیمارانی که قصد انجام بای‌ پس معده دارند باید سونوگرافی شکمی انجام شود تا اگر مشکل خاصی در کبد باشد یا سنگ کیسه صفرا وجود داشته باشد مشخص شود. به ‌خصوص که وجود سنگ کیسه‌ صفرا در این بیماران شیوع بالایی دارد و اگر پس از انجام عمل بیمار به سنگ صفرا مبتلا شود ، امکان انجام اندوسکوپی برای بررسی مجاری صفراوی وجود ندارد. نکته‌ مهم اینجاست که حتی اگر با سونوگرافی وجود سنگ‌ های صفراوی در بیمارانی که قصد انجام این فرآیند را دارند تشخیص داده شود پزشکان روی شیوه‌ درمان آن پیش از جراحی اتفاق نظر ندارند. اما اگر بیمار نشانه ‌های کوله‌ سیستیت (التهاب کیسه صفرا) حاد یا مزمن یا کوله‌ سیستیت علامت‌ دار داشته باشد باید کیسه صفرا را حین عمل درمان چاقی خارج کرد ، چون کاهش وزن نشانه‌ های بیماری فرد را وخیم ‌تر خواهد کرد.

ارزیابی روانشناختی

بیمارانی که قصد دارند این پروسه انجام دهند باید از نظر روانی برای انجام این عمل آماده باشند. تأیید صلاحیت روانشناختی بیمار برای عمل یکی از اولین مراحل چکاپ پیش از عمل بیمار و از اقدامات قبل از جراحی چاقی است. بیماران باید از نظر سابقه‌ اختلالات روانی، افسردگی، اختلالات خورد و خوراک، تلاش‌ های پیشین آن ‌ها برای کاهش دادن وزن، پیروی از روند درمان و سوء مصرف مواد مورد ارزیابی قرار گیرند.

دلایل بیمار برای انجام جراحی

دلیل بیمار برای اتخاذ تصمیم این پروسیجر مهم است. از آنجا که گرفتن تصمیم به عمل امری جدی و مهم است بیمار برای انجام جراحی باید دلایل مناسب و از نتیجه‌ آن نیز باید انتظارات واقع‌ بینانه داشته باشد. بسیاری از بیماران دلیل تمایل به عمل را مشکلات پزشکی فعلی‌ شان، افزایش تحرک و انرژی و بهبود وضعیت سلامتی و افزایش طول عمر خود می ‌دانند.

اگر بیماری دلیل عمل کردن خود را فشار خارجی (درخواست دیگران یا عوامل خارجی دیگر) عنوان کند یا تأکید زیادی روی ظاهر فیزیکی باشد یا نظرات غیر واقع‌ بینانه ‌ای نسبت به تغییرات زندگی خود پس از انجام عمل داشته باشد باید بیشتر مورد بررسی و مشاوره قرار گیرد. اگر دلیل انجام جراحی غیر واقع‌ بینانه باشد و با نتایج واقعی عمل تطابق نداشته باشد بیمار پس از جراحی در معرض مشکلات خُلقی و عدم سازگاری با نتایج پس از عمل خواهد بود.

یکی از اقدامات قبل از جراحی چاقی ، پرسیدن وزن ایده‌ آل بیمار از او می باشد. سپس دوره‌ زمانی رسیدن به این وزن تخمین زده خواهد شد تا انتظارات بیمار به واقعیت نزدیک‌ تر شود. جالب است که بیماران بسیار چاق اغلب میزان کاهش یافتن وزن خود پس از جراحی را کمتر از واقعیت تخمین می‌ زنند که تا حدی به دلیل این است که چنین کاهش وزن زیادی در تصورشان نمی ‌گنجد.

سابقه‌ رژیم غذایی و وزن بیمار

یکی دیگر از مسائل مطرح در مشاوره‌ روانشناختی بررسی سابقه‌ رژیم غذایی و وزن بیمار با توجه به اتفاقات مهم زندگی اوست (ازدواج، بارداری، تغییر شغل و غیره). این اطلاعات با توجه با اینکه اضافه وزن بیمار چه زمانی در زندگی مشکل‌ ساز شده است، چه نوع رژیم ‌هایی گرفته است، نتایج این تلاش‌ ها چه بوده است، در صورت کم کردن وزن چه عواملی موجب اضافه وزن مجدد آن ‌ها شده است و در نهایت سابقه‌ چاقی ارثی در خانواده‌ بیمار جمع ‌آوری می‌ شود. بیشتر بیماران سابقه‌ مفصلی از رژیم ‌های غذایی‌ دارند که در دراز‌ مدت موفق نبوده یا موفقیت اندکی داشته است.

اگر بیماری هنوز رویکردهای کلاسیک درمان چاقی مثل رژیم چربی و پروتئین بیشتر و کربوهیدرات کمتر را امتحان نکرده باشد پیش از انجام جراحی ، به منظور رعایت اقدامات قبل از جراحی چاقی به گرفتن رژیم و ورزش کردن توصیه خواهد شد. این کار برای بیماران جوان‌ تری که هم ‌اکنون با بروز زود هنگام مشکلات سلامتی مواجه هستند اما تلاش زیادی برای گرفتن رژیم و ورزش کردن نکرده‌ اند کمی مشکل‌ تر است. در خلال صحبت با چنین بیمارانی با باورهای غذایی دیرپایی مواجه می ‌شویم که بیمار طی سال ‌ها به آن‌ ها رسیده است.

مثلا وقتی بیمار راجع به سابقه خانوادگی خود در زمینه وزن و عادات خورد و خوراک صحبت می ‌کند می‌ گوید به او آموخته ‌اند که همیشه باید محتوای بشقاب خود را تمام کند یا تمام نکردن غذا هدر دادن آن است. اینجاست که روانشناس باید ضرورت تغییر این باورهای ناسالم را به بیمار گوشزد کند تا چنین باورهایی تلاش ‌های آتی بیمار برای کاهش دادن وزن را تحت تأثیر قرار نداده و خنثی نکند. همچنین روانشناس در جهت اقدامات قبل از جراحی چاقی ، باید احساس شرمی که در نتیجه‌ رژیم‌ های ناموفق به بیمار دست می‌ دهد را مد نظر داشته باشد و سعی کند تلاش‌ های کنونی او را تشویق کرده و آن را نشانه مصمم بودن او برای بهبود سلامتی ‌اش قلمداد کند.

عادات غذایی کنونی بیمار

با وجود اینکه متخصص تغذیه ارزیابی کاملی از عادات غذایی بیمار را ارائه می‌ دهد، روانشناس نیز باید این عادات را بازبینی کند زیرا این عادات اطلاعاتی درباره‌ انگیزه‌ بیمار، نیاز به اصلاح این عادات و اختلالات خورد و خوراک احتمالی به دست می ‌دهد. انگیزه و نگرش بیمار نسبت به اصلاح شیوه‌ زندگی ‌اش از عادات غذایی و ورزشی پیش از جراحی او مشخص است. چون بیشتر بیماران قبل از ملاقات با روانشناس با متخصص تغذیه ملاقات کرده ‌اند و از آن‌ ها خواسته شده تا به ‌منظور آمادگی برای جراحی از رژیم‌ های غذایی خاصی تبعیت کنند. میزان پایبندی بیمار به این رژیم‌ ها بیانگر احتمال پایبند باقی ماندن بیمار به دستورات پس از جراحی است.

این مشاوره روانشناختی که از اقدامات قبل از جراحی چاقی محسوب می شود ؛ موجب تقویت سازگاری بیمار با تغییرات به ‌وجود ‌آمده در زندگی ‌اش و تکمیل اطلاعاتی می ‌شود که متخصص تغذیه ارائه کرده است. برخی بیماران با وجود اینکه مشاوره‌ تغذیه را انجام داده ‌اند، هنوز درک درستی از میزان تأثیر عادات غذایی کنونی خود بر اضافه‌ وزنشان ندارند و نمی ‌دانند که غذاهای سالم ‌تر جایگزین چه هستند. این افراد دوباره به متخصص تغذیه ارجاع می‌ شوند تا مشاوره‌ تغذیه‌ کامل ‌تری دریافت کنند. اختلالات خورد و ‌خوراک در چنین بیمارانی کم نیست.

برای مثال تخمین زده می ‌شود که ۱۰ تا ۲۵ درصد این افراد مبتلا به اختلال خورد و خوراک «پُرخوری» هستند که در آن فرد در بازه‌ زمانی کوتاهی (کمتر از دو ساعت) مقدار زیادی غذا می‌ خورد. طی این زمان کوتاه فرد احساس می‌ کند که کنترل خود را از دست داده است. در اختلال دیگری که «پرخوری عصبی» نام دارد شخص پس از خوردن سعی می ‌کند با استفاده از راه ‌هایی (استفراغ خود خواسته یا خوردن داروهای مسهل) این پرخوری را جبران کند اما در اختلال اول این‌ طور نیست. برخی افراد سندروم خوردن شبانه دارند که این افراد ۳۵ درصد کالری روزانه‌ خود را بعد از شام خوردن به دست می ‌آورند و برای خوردن وعده‌ های شبانه از خواب بیدار می ‌شوند.

از بین اختلالاتی که به آن‌ ها اشاره شد تنها پر خوری عصبی (بولمیا نِرووزا) مانع واضحی برای انجام جراحی کاهش وزن است چرا که روش ‌های جبرانی برای تخلیه‌ غذای خورده ‌شده خطراتی جدی برای سلامتی به دنبال دارد. اگر تشخیص داده شود که بیمار مبتلا به پرخوری عصبی است به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی تحت درمان رفتاری ‌شناختی قرار می ‌گیرد تا مشکل خوردن و تخلیه‌ خودخواسته‌ی بعد از آن پیش از جراحی درمان شود. به نظر نمی ‌رسد که اختلال پُر خوری (خوردن غذای زیاد در کوتاه مدت بدون تلاش برای تخلیه‌ آن) بر نتیجه‌ جراحی تأثیر منفی داشته باشد زیرا پس از جراحی این اختلال رفع می‌ شود. اما برخی مطالعات نشان داده ‌اند که پس از جراحی و کاهش وزن اولیه احتمال خوردن ‌های نا منظم و زیاد افزایش می ‌یابد. به این بیماران توصیه می شود در صورتی که مکررا پرخوری می ‌کنند یا نگران کنترل کردن پرخوری خود پس از عمل هستند مشاوره‌ تکمیلی داشته باشند.

دانستن درباره جراحی و تغییرات سبک زندگی پس از آن

بیماران پیش از اینکه فرم رضایت عمل کاهش وزن را امضا کنند باید دقیقا بدانند که دارند موافقت خود را با چه چیز اعلام می‌کنند. طی ارزیابی روانشناختی از بیماران خواسته می ‌شود که توضیح دهند این جراحی چه ریسک‌ها و نتایجی در بر دارد و چه تغییراتی در سبک زندگی برای موفقیت آن لازم است. جزییات این بحث را شیوه جراحی مختص بیمار، مثلا جراحی بای ‌پس معده یا اسلیو لاپاروسکوپیک، تعیین می‌کند. اگر بیمار درکی ابتدایی و واضح از عوامل نام ‌برده نداشته باشد دوباره برای مشاوره بیشتر نزد جراح یا متخصص تغذیه بازگردانده خواهند شد. این بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی خواهد بود.

در موارد اندکی لازم است تا تست هوش از بیمار گرفته شود تا مشخص گردد که شایستگی کافی برای رضایت دادن آگاهانه دارد یا خیر. بسیاری از بیماران در سمینارهای مربوط به جراحی شرکت کرده‌اند و با افرادی که این عمل‌ها را انجام داده‌اند گفتگو کرده‌اند. چنین کارهایی موجب می‌شود که بیمار به آنچه در شرف انجام آن است بیشتر واقف باشد. طی این بخش از مشاوره روانشناختی روی نقش جراحی به عنوان تنها یک وسیله و نه یک درمان جادویی تأکید می‌شود. این فکر بیماران که جراحی باعث می‌شود آن‌‌ها از غذا خوردن دست بکشند به چالش کشیده می‌شود.

به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی به بیماران یادآوری می‌شود که جراحی موجب می‌شود که آن‌ها با مقدار اندکی غذا سیر شوند اما خودشان مسئول این هستند که به محض احساس سیری از خوردن دست بکشند. اگر بیمار نتواند از غذا خوردن دست بکشد ممکن است در مدت کوتاهی پس از جراحی پیامدهایی مانند سندروم دامپینگ (زود خالی شدن محتویات معده و ورود آن به روده پیش از هضم کامل که عواقبی دارد) گریبانگیرش شود و پس از گذشت مدتی از جراحی دوباره وزن اضافه کند.

این موضوع در واقع بیانگر این است که جراحی موجب نمی‌شود که بیمار در انتخاب‌های خوراکی خود مسئول نباشد. به بیماران یادآوری می‌شود که تنها در صورتی می‌توانند به جراحی به چشم وسیله‌ای برای بهبود سلامتی خویش بنگرند که انتخاب‌های مناسب داشته باشند.

فعالیت بدنی بیماران

از لحاظ فعالیت بدنی نیز بسیاری از افراد مبتلا به چاقی مفرط نمی‌توانند به دلایلی مانند درد، کم‌آوردن نفس و مشکلات مفصلی تحرک بدنی زیادی داشته باشند. به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی ، از بیماران درباره‌ی نگرش و دانش‌شان درباره‌ی ورزش پس از عمل، احساس‌شان به این کار و برنامه‌هایشان برای آن پرسیده خواهد شد و تأکید خواهد شد که نقش گنجاندن ورزش در برنامه‌ی روزانه‌شان در ثابت نگاه داشتن وزن آن‌ها در طولانی‌مدت بسیار مهم است. در یک مطالعه که روی پیروی نکردن از دستورات پس از عمل کاهش وزن انجام گرفته است ورزش کردن اولین موردیست که افراد به قدر کافی بدان پایبند نمی‌مانند (۴۱ درصد). با توجه به نرخ بالای عدم پایبندی به ورزش و نقش حیاتی ورزش در موفقیت پایدار عمل روانشناس فرصت دارد تا طی روند ارزیابی این مشکل را پیشاپیش مد نظر قرار دهد.

حمایت‌های اجتماعی و پیشینه‌ی فرد

تغییرات چشمگیری که در سبک زندگی بیمارانی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار می‌گیرند رخ می‌دهد نمی‌تواند جدای از شبکه‌ی اجتماعی احاطه‌کننده‌ی آن‌ها در نظر گرفته شود. مطالعات نشان داده‌اند که احتمال به دست آمدن نتایج بهتر از جراحی در بیمارانی که از طرف جامعه و خانواده قویا حمایت می‌شوند بیشتر است. اعضای درجه‌ یک خانواده که با بیمار زندگی می‌کنند، فامیل‌های دورتر و دوستانی که بیمار با آن‌ها مراودات اجتماعی دارد و همکاران بیمار که با او در ارتباط هستند همه روی تجربه‌ی بیمار تأثیرگذارند.

به عنوان اقدامات قبل از جراحی چاقی از بیمار خواسته می‌شود که بگوید با چه کسانی در یک خانه زندگی می‌کند و واکنش این افراد به تصمیم او برای عمل جراحی چه بوده است، عادات غذایی و مشکلات وزنی این افراد چیست و چه کسی حاضر خواهد بود بلافاصله پس از عمل به کمک او بیاید. همچنین پیامدهای اجتماعی احتمالی انجام جراحی مانند نظرات منفی دیگران (مثلا داری تقلب می‌کنی)، حسادت، کارشکنی، احساس ناراحتی همسر وقتی بیمار در حال کم کردن وزن است و ناتوانی در خوردن و نوشیدن مثل دیگران در جمع‌های خانوادگی و در تعطیلات، همه، خاطرنشان می‌شود.

با توجه به این مسائل و شبکه‌ی اجتماعی و پیشینه‌ی بیمار از او خواسته می‌شود مشکلات احتمالی را بررسی کرده و به مدیریت آن‌ها فکرکند. این حیطه از مشاوره‌ی روانشناختی حیطه‌ای است که بیماران اغلب قبلا به آن به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی فکر نکرده‌اند و روانشناس باید به آن‌ها در این زمینه آموزش دهد تا بیماران بتواند از پیش برای این شرایط آماده باشند نه اینکه فقط در هنگام مواجهه با آن‌ها بخواهند واکنش نشان دهند.

پیشینه‌ روانپزشکی بیمار

واضح است که یکی از اهداف اصلی ارزیابی روانشناختی تشخیص بیماری‌های روانپزشکی فرد است (در صورت وجود) این بیماری‌ها ممکن است توانایی مدیریت جراحی را از بیمار سلب کند. هر بیمار از نظر داشتن نشانه‌های افسردگی، اضطراب، مانیا (سرخوشی)، سایکوز (جنون)، تفکرات خودکشی، سوء‌مصرف مواد، سابقه‌ بدرفتاری دیگران با او، سابقه‌ خانواده در مشکلات سلامت روان و هرگونه تجربه‌ درمان مورد بررسی قرار می‌گیرد.

با توجه به شیوع بالای ناهنجاری‌های رفتاری و روانپزشکی در این بیماران این مرحله از ارزیابی روانشناختی بسیار مهم است. مطالعات نشان داده‌اند که افسردگی در افراد مبتلا به چاقی مفرط شایع است. یک مطالعه نشان داده است که در افرادی که BMI بالاتر از ۴۰ دارند، نسبت به افرادی که وزن متوسطی دارند، احتمال تجربه‌ی دوره‌ای از افسردگی در یک سال گذشته‌شان پنج برابر بیشتر است.

مطالعات نشان داده‌اند که ۲۳ تا ۴۷ درصد افراد حین ارزیابی روانشناختی پیش از جراحی گزارش کرده‌اند که از داروهای روان‌گردان استفاده می‌کنند. اگرچه همان‌طور که گفته شد شیوع افسردگی در جمعیت بیمارانی که می‌خواهند تحت جراحی کاهش وزن قرار بگیرند زیاد است اما افسردگی تنها مانع انجام جراحی نیست. در واقع شدت افسردگی است که عامل تعیین‌کننده‌ای است و بسیاری از بیمارانی که به افسردگی خفیف دچار هستند پس از جراحی شاهد از میان رفتن افسردگی خود خواهند بود و معیارهای کیفیت زندگی بهبود خلق‌وخو و عملکرد فرد را به‌طور مداوم نشان می‌دهند.

مداخله‌ درمانی ، به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی ، زمانی لازم است که افسردگی فرد به اندازه‌ای شدید باشد که توانایی او برای عمل به توصیه‌های جراحی را مختل کند یا زمانی که فرد افکار خودکشی دارد یا به اختلال دوقطبی یا جنون مشکوک است. وقتی مشکلات خلقی تشخیص داده شدند درباره‌ منابع درمان مناسب اطلاعاتی در اختیار فرد قرار خواهد گرفت.

علاوه بر افسردگی اضطراب نیز عاملی است که بر بیمار، به هنگام دست‌ و پنجه نرم کردن با تجربه‌ جراحی، تأثیر می‌گذارد. اختلالات اضطرابی می‌تواند باعث مشکل در کنترل استرس قبل و بلافاصله پس از عمل شود مثلا وقتی که اتفاق پزشکی غیرمنتظره‌ای پیش می‌آید یا تغییری در برنامه‌ی درمان به وجود می‌آید.

پیشینه‌ سوءمصرف مواد

پیشینه‌ سوءمصرف مواد در فرد اوضاع را بدتر می‌کند و مثلی که در این باره معروف است این است که وقتی بیمار دیگر نتواند از غذا سوءاستفاده کند به اعتیاد روی می‌آورد. برای ارتباط بین این دو موضوع تحقیقات بیشتری لازم است. واضح است که مصرف مواد یا الکل یا هردوی این‌ها با هم و هر نوع مصرف نیکوتین موانع عمل محسوب می‌شوند و باید پیش از انجام جراحی به آن‌ها رسیدگی شود.

بیمارانی که وابستگی به مصرف الکل دارند پیش از انجام جراحی باید به مراکز توانبخشی و سم‌زدایی ارجاع داده شوند. این بیماران باید دست‌کم یک سال پیش از انجام جراحی از مصرف الکل پرهیز کنند و این امر باید کاملا محرز و مستند باشد. همچنین بیماران پیش از جراحی نیز باید به عنوان بخشی از اقدامات قبل از جراحی چاقی باید به ترک استعمال دخانیات تشویق شوند. تأثیر ترک سیگار در نتایج بهتر جراحی و کاهش عوارض پس از عمل به اثبات رسیده است.

ملاحظات بی‌هوشی پیش از عمل چاقی

ارزیابی بی‌هوشی پیش از عمل از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است چرا که چاقی با بیماری‌های متنوعی همراه است که مدیریت حین عمل را مشکل و در دوره‌ پس از عمل نیز تولید مشکل می‌کند. بیماری‌های وابسته به چاقی عبارتند از: بیماری‌های قلبی، پُرفشاری خون، سکته‌ی مغزی، دیابت نوع ۲، رفلاکس معده و چند بیماری دیگر. انجام برخی ارزیابی‌ها برای دانستن میزان آسیبی که این بیماری‌ها به توانایی بیمار وارد کرده‌اند مهم است و به پزشک امکان می‌دهد که بتواند برخی از این بیماری‌ها را درمان کند یا بهبود بخشد (مانند بهبود قند یا فشار خون). همچنین لازم است که پیشینه‌ی مصرف داروی بیمار نیز به دقت بررسی شود زیرا برخی داروها مانند داروهای رژیمی و کنترل اشتها با به وجود آوردن مشکلات قلبی‌ریوی و گوارشی می‌توانند بر مدیریت بی‌هوشی تأثیر بگذارند.

  • ارزیابی وضعیت قلبی‌تنفسی

بیمارانی که قصد انجام جراحی دارند باید از نظر بیماری‌هایی که در آن‌ها خونرسانی به قلب مختل می‌شود، پرفشاری خون ریوی و پرفشاری خون فراگیر، نشانه‌های نارسایی بطن راست یا چپ قلب و اختلال تنفس در خواب مورد بررسی قرار گیرند. بررسی آپنه‌ی خواب از طریق یک پرسشنامه‌ی ۸ پرسشی انجام می‌شود:

  • آیا معمولا در طول روز خسته و خواب‌آلود هستید؟
  • آیا معمولا خروپف می‌کنید؟ (بلندتر از صدای صحبت کردن)
  • آیا کسی دیده که تنفس شما در خواب قطع شود یا حین خواب دچار خفگی یا نفس‌نفس زدن شوید؟
  • فشار خون دارید:بی‌ام‌آی بالاتر از ۳۵ دارید؟
  • سنتان بالاتر از ۵۰ سال است؟
  • اندازه‌ی گردن ۴۰ سانتی‌متر یا بیشتر است؟
  • مرد هستید؟ (مردان بیش از زنان در معرض آپنه هستند)

بیمارانی که در معرض آپنه هستند باید با یک آزمایش شبانه به نام پلی‌سومنوگرافی مورد بررسی قرار گیرند. افرادی که آپنه‌ی آنان محرز شود احتمالا از هوادهی غیرتهاجمی پیش از عمل سود خواهند برد (مانند فشار مداوم مثبت راه‌هوایی یا فشار مثبت دوسطحی). استفاده از تست اسپیرومتری تنها در بیماران پرخطر توصیه می‌شود.

علاوه بر تهیه‌ نوار قلب یا ECG که می‌تواند هایپرتروفی یا بزرگی بطن چپ را نشان دهد می‌توان از اکوی قلب و تست ورزش قلبی‌ریوی نیز استفاده کرد.

  • مدیریت راه هوایی

مدیریت راه هوایی چالشی بزرگ برای متخصصان بی‌هوشی است. لوله‌گذاری یا انتوباسیون سخت و ناموفق مسلما در بیماران چاق بیشتر از افراد غیرچاق اتفاق می‌افتد. شانس انتوباسیون سخت یا ناموفق در افراد چاق ۳۰ درصد بیشتر از سایر افراد است. بنابراین شناسایی افراد پرخطر از نظر مشکل در مدیریت راه‌ هوایی الزامی است. عواملی که می‌توانند موجب انتوباسیون مشکل شوند مانند فاصله‌ی تایرومنتال (اندازه‌ای طولی در گردن فرد)، قطر گردن و دامنه‌ی حرکتی گردن فرد و حنجره‌ی او باید به دقت ارزیابی شوند. مهمترین عامل یک سیستم امتیازدهی به نام امتیاز ملامپتی است که قابل‌مشاهده بودن زبان کوچک و اجزای کناری آن (faucial pillars) و کام نرم طی آن ارزیابی می‌شود. به موجب این امتیازبندی بیماران به چهار دسته طبقه‌بندی می‌شوند.

در دسته‌ی اول تمام ساختارهای نام‌برده‌شده به راحتی قابل‌مشاهده هستند و در دسته‌ی چهارم وضعیت آناتومیک این ساختارها به گونه‌ای است که چندان قابل مشاهده نیستند. در دسته‌ی اول و دوم ملامپتی انتوباسیون نسبتا آسان انجام می‌شود اما در دسته‌ی سوم و چهارم احتمال اینتوبه شدن دشوار بیشتر است. شایان ذکر است که تحقیقات نشان می‌دهند که تنها قطر زیاد گردن (بیشتر از ۴۰ سانتی‌متر) و امتیاز ملامپتی ۳ و بالاتر پیش‌بینی‌کننده‌ی انتوباسیون احتمالا دشوار است درحالی‌که BMI یا وزن همیشه نشانگر احتمال انتوباسیون دشوار نیستند.

  • سایر ملاحظات بی‌هوشی

یکی دیگر از دغدغه‌هایی که در افراد چاق وجود دارد دسترسی وریدی (یافتن رگ) است. بنابراین بیمار قبل از بی‌هوشی باید به‌منظور یافتن رگ‌های خوب بررسی شده و گذاردن یک لاین تزریقی مرکزی نیز در نظر گرفته شود. دسترسی به ورید برای القای بی‌هوشی (بی‌هوش کردن)، تزریق داروها و آبرسانی به بیمار حیاتی است. هم‌زمان پزشک داروساز نیز می‌تواند دوز مناسب داروها‌ را بر اساس وزن بیمار مشخص کند.

تمام این مشکلات و احتمال بیشتر وقوع عوارض نادر بی‌هوشی (مانند آگاهی بیمار از اتفاقات اطرافش حین بی‌هوشی) در افراد چاق باید برای بیمار توضیح داده شود.

جراحی کاهش وزن یک جراحی الکتیو است بنابراین باید وضعیت سلامتی و عملکردی بیمار پیش از جراحی به بهترین وجه ممکن درآید.

0 0 رای ها
Article Rating
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 Comments
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
×

چت آنلاین واتس آپ

× مشاوره آنلاین